SKICA ZA PORTRET STEFANA SAVIĆA – Stojan Stamenić

Skica za portret Stefana Savića
Soko nad elitom Evrope

Za svakog od onih kojima je reprezentacija Crne Gore na srcu, Savić je prepoznat kao najbolji i istiniti reprezent našeg fudbala na međunarodnoj sceni. Svojom dosljednošću, upornošću i kvalitetom ispisuje i dalje stranice jedne velike fudbalske karijere. Na ponos Mojkovca i moderne Crne Gore; jer njegove partije simbol su i njenih savremenih stremljenja…

Piše: Stojan Stamenić

Sa tek navršenih 19 godina, u februaru 2010. godine, Stefan Savić našao se na treningu londonskog Arsenala. Anonimus – čak i u širim krugovima domaćih fudbalskih sladokusaca. Tinejdžer ponikao u mojkovačkom Brskovu, je uz osmjeh tih dana govorio: ,,Moj idol je Alesandro Nesta… Ko zna, možda ga jednog dana i nadvisim“! Sve što je Stefan činio, od jeseni 2009. godine kada je slavni francuski trener i menadžer Arsenala Arsen Venger prekinuo program posjete meču Srbija – Francuska, da bi u Borči gledao ,,jednog malog Crnogorca“ iz malog kluba BSK – bilo je na ponos Mojkovcu i Crnoj Gori.
Stefan je danas, sa 29 godina, gotovo etalonski primjer; kako jedan vrhunski sportista personifikuje i predstavlja vrijednosti svog naroda, zajednice iz koje potiče, ulice, porodice. I ne samo u momentima poput nezaboravnih partija u kvalifikacionim duelima Crne Gore sa engleskim ,,Gordim Albionom“. Niti zbog činjenice da je već bio šampion u Engleskoj (Mančester siti) i Srbiji (Partizan); osvajač Lige Evrope i Super kupa Evrope sa Atletiko Madridom… Pa dva puta vicešampion Španije, finalista Lige šampiona (Atletiko); finalista Kupa Italije (Fiorentina)…
Jer Stefan je taj prepoznatljivi stav vrhunskog sportiste, koji svoje pregalaštvo i talenat zalaže u žestoku, ali kavaljersku utakmicu, prenio i van sportskog borilišta. Poput epoleta na ramenu noseći i demonstrirajući – ko je i kome ponosno pripada. Tako je Savić, još 2013, kao mlada fudbalska zvijezda, dio ljetnjeg odmora iskoristio za posjetu Dječijeg doma ,,Mladost“ u Bijeloj. Prije dvije godine je u rodnom Mojkovcu, na primjer, kroz druženje sa djecom svog grada, učestvovao u akciji promovisanja aktivizma i angažovanosti kod mladih; i to ne samo kroz sport… A u ostrvskoj štampi bio je savršen promoter Crne Gore – onda kada je, na našem primorju, u Budvi, ugostio velike zvijezde Balotelija, Džeka i Kolarova, u avgustu 2011. godine… Danas se Savić, kao moderna fudbalska zvijezda, iskazuje i kao sportista ostvaren na najvećoj sceni, koji je spreman da ulaže u rodni kraj – kroz planirani projekat male hidroelektrane, za čistu energiju u svojoj opštini…

I sve to je onaj isti dječak koji je toliko oduševio slavnog Vengera u februaru 2010, da je upravo na insistiranje Francuza, Stefanu u Britaniji produžena boravišna dozvola na duže od pet dana. Ostao je skoro dvije decenije; ni u jednom momentu talenat malog kluba BSK Borča nije uzmakao pred šansom da radi sa zvijezdama poput Fabregasa, Van Persija… Stefan Savić je takav stav, sportiste čija se vrijednost i važnost za ekipu pokaže najbolje u teškim i najbitnijim momentima, iskazivao i onda kada su karijera kretala u nepredviđenom toku, a život servirao neočekivane raskrsnice. Već istog ljeta 2010. ostao je ipak bez šanse da zaigra za Arsenal; imao je ponude Totenhema i Birmingem sitija, a umjesto ranog odlaska na Ostrvo, tinejdžer je postao ekspresno prvotimac Partizana. I sa dugogodišnjim reprezentativcem Krstajićem činio sjajan štoperski par – u sezoni nastupa u Ligi šampiona!
Kako je samo Savić oduševio navijače i ostrvsku javnost, kada je kao malo poznat igrač i neočekivano pojačanje stigao u Mančester siti. Tog 6. jula 2011. potpisao je četvorogodišnji ugovor sa ekipom Roberta Manćinija; Partizan je na ime obeštećenja dobio oko sedam miliona eura. I u toj, prvoj i nezaboravnoj šampionskoj sezoni, debitant na Ostrvu ugradio je neobično znakovit i važan doprinos. Poput partija u januarskom periodu, kada je na najbolji način i hrabro zamijenio slavnog Vensana Kompanija u srcu odbrane, tokom duge suspenzije Belgijanca. ,,Građani“ su u nezaboravnom meču u posljednjem kolu stigli do titule nakon skoro pola vijeka; a Savić je, sa 12 premijerligaških nastupa, zaslužio šampionsku medalju. Istog ljeta završio je u Fiorentini; u italijanskom klubu proveo je tri godine, bio pouzdan lider odbrane tima koji je tri puta zaredom bio četvrti u Seriji A. I igrao pomenuto finale Kupa Italije, polufinale Lige Evrope 2015. godine…
Čini se, da se ipak Stefan Savić u potpunosti ostvario i pronašao u Atletiko Madridu, Kao da je filozofija igre velikog trenera i ,,ratnika“ Dijega Simeonea, Mojkovčaninu savršeno odgovarala. U redove ,,jorgandžija“ stigao je 20. jula 2015. godine; za taj transfer Fiorentina je dobila deset miliona eura. A Simeone – štopera koji će samo sezonu kasnije postati standardan prvotimac… Atletiko Madrid, finalista Lige šampiona iz 2016. godine, poražen u drami milanskog finala od najvećeg gradskog rivala Reala – taj najveći evropski san nije ispustio. Upravo zato je u godinama za nama Savić odbijao ponude Juventusa, drugih velikana… Po strani ostavljao i prostfinansijski interes – da iskaže lojalnost Simeoneu i drugovima. Da ostane dio Atletika. Jer Stefan i sam najbolje zna: upravo je Atletiko najbolja sublimacija onih vrijednosti, lojalnosti, požrtvovanja, radne etike, podređenosti cjelini – koje je ponio iz Mojkovca. Ljeto 2020. godine Stefan Savić zaključuje sa preko 160 nastupa u prvom timu Atletika. I sa nadom što plamti kao buktinja – da će upravo u ovom, pandemijskom ljetu, dosanjati titulu Lige šampiona, u noći avgustovskog finala u Lisabonu. Bilo bi to ostvarenje evropske fudbalske zvijezde u potpunosti…
Takav igrač, besprijekorne etike i ponašanja, dočekao je 2011. u momentu najveće porodične tragedije i nešto nezapamćeno u regionalnim fudbalskim okvirima u posljednjim decenijama. Da tada mladog fudbalera Partizana, transparentom i skandiranjem podrže i navijači najvećeg rivala Crvene zvezde. A danas, u 2020. godini, Mojkovčanin Stefan Savić je za svakog od onih kojima je reprezentacija Crne Gore na srcu – prepoznat kao najbolji i istiniti reprezent crnogorskog fudbala na međunarodnoj sceni. Naravno, i kroz mečeve za nacionalni tim. Savić je reprezentativac već deceniju; sakupio je 52 nastupa za ,,sokole“, po čemu je treći na vječnoj listi po broju nastupa u dresu najdražih boja. Već sedam puta Crnu Goru predvodio je i kao kapiten…
Interesantno, vođa odbrane ,,crvenih“ iskazao se i kao realizator. Sa pet golova u dresu nacionalnog tima, na 10. je mjestu liste strijelaca za selekciju Crne Gore od nezavisnosti. Onaj prvi gol u zvaničnom meču, u Kišinjevu protiv Moldavije 8. septembra 2015, u posebno važnoj pobjedi 2:0 u kvalifikacijama za Evropsko prvenstvo 2016. godine, posebno je draga uspomena. I Stefanu i navijačima Crne Gore… I tu se ne smije staviti tačka; već samo zarez, jer Stefan Savić svojom dosljednošću, upornošću i kvalitetom ispisuje i dalje stranice jedne velike fudbalske karijere. Na ponos Mojkovca i moderne Crne Gore; jer njegove partije simbol su njenih modernih stremljenja. Neka let prvog među našim ,,hrabrim sokolima“ traje, nad najvećom pozornicom sportske Evrope!

Zavazda Mojkovčanin
Stefan Savić kaže da se uvijek sa ponosom vraća u svoje rodno mjesto, u svoj Mojkovac. Sa sobom trajno nosi uspomene svojih početnih fudbalskih koraka, donoseći ovom gradu i Državi najljepše momente slave i poštovanja… ,,Nositi grb Države, predstavljati svoju Crnu Goru na svim svjetskim destinacijama, proizvodi najljepši osjećaj u jednom čovjeku. Želim da poručim da sam spreman uvijek da pomognem svom gradu… Takođe, fudbalski klub u kojem sam ponikao ima moju bezrezervnu podršku. Želim da se Mojkovac razvija u punom smislu jer su potencijali ovog grada zaista sadržajni”, izjavio je naš proslavljeni reprezentativac.

Gest humanosti
Koliko je vezan za svoju državu i Mojkovac, crnogorski fudbalski reprezentativac pokazao je i prije par mjeseci, u situaciji kada je i našu zemlju zadesila pošast zvana korona virus .Osjetio je da treba pomoći svom narodu pa je nesebično pomažući zdravstveni sistem Crne Gore nabavio dva respiratora vrijedna 40 hiljada eura za potrebe bolnica u Beranama i Bijelom Polju, a Domu zdravlja Mojkovac donirao je pet hiljada eura… Ovim humanim gestom Savić je pokazao još jednom da su humanost i solidarnost ispred svih drugih ciljeva i interesa, a da su građani i njegova Crna Gora na prvom mjestu.

izvor: KOMUN@